آقای حاج غلامحسین گلستان که مردی متدین و از اخیار کسبه ی بازار است نقل کرد که : من شاگرد خیاط بودم .

پدرم فوت کرده بود و متکفّل امور مادرم بودم . بدبختانه نوبت اعلام اسم من برای نظام وظیفه رسید.

ناراحت بودم . روزی رفتم نخودک درب منزل حاج شیخ را زدم . خود آن بزرگوار آمد . عرض کردم : آقا شاگرد خیاطم

، پدرم فوت کرد و من کفیل مادرم هستم بزودی اسمم را برای نظام وظیفه اعلام خواهند کرد ، محبتی بفرمایید.

ایشان دستوراتی فرمودند از قبیل نماز اول وقت و غیره.

چند روز از این واقعه بیش نگذشته بود که یک نفر استوار ارتش لباس های دولتی خودش را آورد به دکان خیاطی و

من اندازه گرفتم و آن لباسها را به تناسب او کم و زیاد کردم. روزی که آمد و پوشید ، خیلی خوب و زیبا از کار

درآمده بود. من از او پول نگرفتم.

او اسم مرا و پدرم را پرسید و چند روز بعد آمد دم دکان و گفت : من رئیس بایگانی حوزه نظام وظیفه هستم .

پرونده تو را معدوم کردم و هیچ وقت اسم تو اعلام نخواهد شد ، اما این مطلب را به کسی اظهار نکنی.